Schering en inslag zijn de vragen naar de juridisch uitwerking van “energy as a service” in nieuwbouwprojecten. “Energy as a service” is daarbij niet bedoeld om een dienst aan te bieden (energie is een verbruiksgoed, je kan het niet teruggeven). Het lijkt vaak een dekmantel om een “business case” sluitend te maken. De aanbieder wil inkomsten halen op het verschil dat de verbruikers zouden betalen als ze een individuele aansluiting hadden en wat hij met de collectieve aansluiting betaalt. Omdat die collectieve aansluitingen elektriciteit op een hoger spanningsniveau afnemen, betalen ze minder nettarieven en kosten voor openbaredienstverplichtingen. Ze kunnen ook andere leveringscontracten sluiten tegen iets betere prijzen dan individuele afnemers.

In een interessant arrest van 25 april 2024 oordeelde de Raad van State dat de administratieve geldboete die het VEKA kan opleggen in het geval van energiefraude een strafrechtelijk karakter heeft. Daarom kan het die boete niet opleggen voor feiten die dateren van voor de inwerkingtreding van art. 13.4.11 Energiedecreet op 1 juni 2017. De (vermeend foutieve) aanmelding van de ingebruikname van een PV-installatie (en het AREI-verslag waarop die aanmelding steunde) die dateert van voor die datum kan dus niet onderworpen worden aan een administratieve geldboete.

De CREG meldt in haar nieuwsbrief van vandaag dat ze de termijn voor de aangiftes voor het plafond op marktinkomsten (art. 22ter Elektriciteitswet) verlengt tot en met 29 september 2023. De CREG kan dit niet doen. De Elektriciteitswet bepaalt duidelijk dat de schuldenaars "uiterlijk op 7 september 2023 bij de commissie een aangifte [moeten] indienen". Bij gebrek aan tijdige aangifte kan de CREG enkel een ambtshalve heffing voorstellen aan de FOD Economie.