Op 13 augustus 2020 publiceerde de VREG zijn langverwachte tariefmethodologie voor de periode 2021-2024.

De belangrijkste nieuwigheid is ongetwijfeld de invoering van een capaciteitstarief voor elektriciteit voor huishoudelijke afnemers en bedrijven op het laagspanningsnet. Vanaf 2022 worden de netkosten voor deze netgebruikers met een digitale meter als volgt berekend: 20% wordt berekend op basis van het verbruik (kWh), 80% op basis van de gemiddelde maandpiek (kW), met een minimum van 2,5 kW. Netgebruikers die begin 2022 nog geen digitale meter hebben, zullen voorlopig de minimale bijdrage (die wordt berekend op een gemiddelde maandpiek van 2,5 kW) betalen.

Op 22 juni 2020 werd de wet van 12 juni 2020 in het Staatsblad gepubliceerd die de definities van “kmo” in de Elektriciteitswet en de Gaswet aanpast. Het verbruiksplafond om te worden beschouwd als kmo in de zin van de Elektriciteitswet, werd verhoogd van 50 naar 100 MWh. Het verbruiksplafond in de Gaswet blijft op 100 MWh. Belangrijk is dat ook de band tussen de beide energiebronnen werd doorgeknipt. Voor elektriciteitscontracten wordt nu enkel gekeken naar het elektriciteitsverbruik van een professionele afnemer en niet meer naar zijn gasverbruik, en omgekeerd. De onduidelijke formulering van de oude definities waardoor er soms discussie was of een afnemer al dan niet van de bescherming voor kmo’s kon genieten, werd aangepast.

Op 14 april schreef ik op deze blog over het Vlaams decreet van 3 april 2020, waarin een aantal tijdelijke maatregelen met betrekking tot energie worden genomen in het kader van de coronacrisis. Op 5 mei verscheen een tweede pakket aan Vlaamse coronamaatregelen met betrekking tot energie in het Staatsblad, dit keer in de vorm van een besluit van de Vlaamse Regering.