Nadat Nederlandse nutsmaatschappijen hun hebben en houden versjacherd hadden aan Amerikaanse pensioenfondsen, waaide die wind ook over naar Vlaanderen. Gemeenten zouden hun rioleringsstelsel verkopen aan Amerikanen, die die koopprijs fiscaal heel gunstig konden verwerken. Daarna zouden ze opnieuw voor lange tijd leasen van de Amerikanen. Rond die US Cross Border Lease ontstond een hele juridische dienstverleningsindustrie. Als Nederbelgisch kantoor kon ook Loyens niet achterblijven. Het was een boeiende juridische uitdaging, ook al draaide die uiteindelijk op niets uit.

Dat deden ook de economische vooruitzichten op veel juridisch werk rond het emissiehandelssysteem. Hoewel ETS een moeilijk te bevatten regelgevend kluwen was en hoewel elk zichzelf respecterend advocatenkantoor hierover studiedagen organiseerde en nieuwsbrieven uitstuurde, denk ik niet dat er heel veel reële opportuniteiten ontstonden. Uiteraard hebben wij de afgelopen decennia wel gewerkt op ETS en de (contractuele) gevolgen daarvan. Maar het aandeel “klimaat” is nog altijd kleiner dan het aandeel “energie”.

Die ervaringen zorgen er waarschijnlijk ook voor dat ik nogal sceptisch ben om de lege ferenda veel te investeren in waterstof of CCS. Zonder twijfel zullen enkele grote bedrijven juridische ondersteuning nodig hebben bij zulke projecten. Maar is het niet nuttiger om die bedrijven dan bij te staan met een gerichte tijdsinvestering eerder dan nu al te freewheelen op congressen over regelgeving die er misschien nooit van komt? Ik word echt oud.