De Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg van Brussel oordeelde op 3 september dat het FANC niet opnieuw moet onderzoeken of de kerncentrale van Tihange 2 heropgestart had kunnen worden. We hadden het anders gehoopt. Maar we zijn wel tevreden dat de rechtbank meent dat hij rechtsmacht heeft en dat de vorderingen ontvankelijk zijn. Daarenboven heeft de procedure ertoe geleid dat een verlenging van de levensduur van de centrale na 2023 onmogelijk is.

Op 13 augustus 2020 publiceerde de VREG zijn langverwachte tariefmethodologie voor de periode 2021-2024.

De belangrijkste nieuwigheid is ongetwijfeld de invoering van een capaciteitstarief voor elektriciteit voor huishoudelijke afnemers en bedrijven op het laagspanningsnet. Vanaf 2022 worden de netkosten voor deze netgebruikers met een digitale meter als volgt berekend: 20% wordt berekend op basis van het verbruik (kWh), 80% op basis van de gemiddelde maandpiek (kW), met een minimum van 2,5 kW. Netgebruikers die begin 2022 nog geen digitale meter hebben, zullen voorlopig de minimale bijdrage (die wordt berekend op een gemiddelde maandpiek van 2,5 kW) betalen.

Op 22 juni 2020 werd de wet van 12 juni 2020 in het Staatsblad gepubliceerd die de definities van “kmo” in de Elektriciteitswet en de Gaswet aanpast. Het verbruiksplafond om te worden beschouwd als kmo in de zin van de Elektriciteitswet, werd verhoogd van 50 naar 100 MWh. Het verbruiksplafond in de Gaswet blijft op 100 MWh. Belangrijk is dat ook de band tussen de beide energiebronnen werd doorgeknipt. Voor elektriciteitscontracten wordt nu enkel gekeken naar het elektriciteitsverbruik van een professionele afnemer en niet meer naar zijn gasverbruik, en omgekeerd. De onduidelijke formulering van de oude definities waardoor er soms discussie was of een afnemer al dan niet van de bescherming voor kmo’s kon genieten, werd aangepast.

Op 14 april schreef ik op deze blog over het Vlaams decreet van 3 april 2020, waarin een aantal tijdelijke maatregelen met betrekking tot energie worden genomen in het kader van de coronacrisis. Op 5 mei verscheen een tweede pakket aan Vlaamse coronamaatregelen met betrekking tot energie in het Staatsblad, dit keer in de vorm van een besluit van de Vlaamse Regering.

Om het hoofd te bieden aan de gevolgen van de coronacrisis, heeft de Vlaamse overheid al maatregelen genomen in verschillende domeinen waarvoor zij bevoegd is (omgevingsvergunningen, milieu-en bodemwetgeving, sport, jeugd, media, …). Ook op vlak van energie heeft de Vlaamse overheid enkele maatregelen genomen.

In een arrest van 5 maart 2020 bevestigt het Hof van Cassatie dat de vijfjarige verjaringstermijn pas begint te lopen op de datum waarop de verbintenis moet worden nagekomen. De verjaringstermijn start dus niet noodzakelijkerwijs op het ogenblik van de levering.
De afnemer meende dat de vordering van de leverancier verjaard was, omdat er meer dan vijf jaren waren verstreken tussen de levering van de elektriciteit en de verjaringstuitende dagvaarding. Hij meende dat in toepassing van art. 1651 BW de opeisbaarheid van de koopsom ontstaat op het moment van levering, behoudens andersluidende overeenkomst. Volgens de afnemer was de factuurdatum omdat de factuur enkel de bevestiging zou zijn van het bestaan en de inhoud van de schuldvordering.
Het Hof volgde de afnemer, eiseres in Cassatie, niet:

Tijdens de coronacrisis die ons land al enkele weken teistert, verschuift de focus naar de essentie. Ook de federale regering legt zich momenteel volledig toe op de aanpak van deze crisis (haar bevoegdheden werden daarvoor recent nog uitgebreid) en het ziet er niet naar uit dat dit snel zal veranderen. Tijdens een crisis loert het gevaar om de hoek dat niet alleen bagatellen, maar ook andere belangrijke (zij het dan niet levensbedreigende) zaken op de lange baan worden geschoven, of erger, uit het oog worden verloren. Eén daarvan is de vraag hoe de energiebevoorrading van België er na 2025 moet uitzien.

De Kamer zal donderdag volmachten geven aan de regering om “te reageren op de coronavirus Covid-19-pandemie” (artikel 2, § 1 wetsvoorstel). Voor wat het energiebeleid betreft zijn die volmachten veel te ruim opgesteld.

Op 20 december 2019 heeft de Hoge Raad een eindoordeel geveld in de Nederlandse Klimaatzaak. Deze zaak werd ingesteld door de stichting Urgenda. Eerder hadden de rechtbank van eerste aanleg (in 2015) en het hof van beroep (in 2018) de Nederlandse staat al bevolen om maatregelen te nemen om de uitstoot van broeikasgassen tegen eind 2020 met minstens 25% te verminderen t.o.v. 1990. Het verrassende vonnis van de eerste rechter inspireerde enkele landgenoten om in 2015 ook een Belgische klimaatzaak op te starten.

Als een huishoudelijke afnemer of een KMO een overeenkomst afsluit voor de afname van elektriciteit van een hernieuwbare energie-installatie op of naast zijn gebouw, dan zullen ...